Ontleding van die oorsaak van akute dood in 'n sog

Klinies sluit die mees algemene siektes wat akute dood by sôe kan veroorsaak, Afrika-varkpes, klassieke varkpes, ernstige maagsere (perforasie), akute bakteriële septisemie (soos B-tipe Clostridium novyi, erysipelas) en oorskryding van die limiet van skimmel in. gifstowwe in voer. Daarbenewens kan urienweginfeksies by sôe wat deur Streptococcus suis veroorsaak word, ook tot akute dood lei.

Die milt is 'n belangrike perifere immuunorgaan wat betrokke is by immuunresponse en bloedfiltrasie, en dien as 'n vernaamste slagveld in die liggaam se stryd teen patogene. Daarom, tydens sistemiese infeksie deur patogene, toon die milt ernstige reaksies. Akute splenitis, waar die milt verskeie kere groter as normaal is, kan veroorsaak word deur siektes soos Afrika-varkpes, klassieke varkpes en akute bakteriële septisemie (wat verskeie bakterieë soos streptokokke en Clostridium novyi kan behels). Gebaseer op ernstige patologiese veranderinge in die milt, is ons fokus op Afrika-varkpes, klassieke varkpes en bakteriële septisemie by varke. Varksirkovirus en vark voortplantings- en respiratoriese sindroomvirus produseer tipies nie oortuigende growwe patologiese veranderinge in die milt nie; circovirus veroorsaak gewoonlik granulomatiese splenitis, wat slegs onder 'n mikroskoop waarneembaar is.

Maagseer verwys na akute spysvertering en maagbloeding wat lei tot plaaslike weefselerosie, nekrose of outovertering van maagslymvlies, wat lei tot ronde ulseratiewe letsels of selfs maagperforasie. Voor die koms van Afrika-varkpes was maagsere die hoofoorsaak van dood by Chinese sôe. Dit is opmerklik dat maagsere naby die slukderm of pylorus diagnostiese betekenis het, terwyl maagsere in ander dele van die maag nie. In die figuur word geen ulseratiewe letsels in die maag gesien nie, dus kan maagseer as die oorsaak van akute dood by sôe uitgesluit word.

Die onderste linkerbeeld toon lewerweefsel. Die lewer lyk gelob, gevul met verskeie klein porieë wat soos 'n skuimagtige struktuur lyk. Skuimige lewerletsels is kenmerkende anatomiese veranderinge wat veroorsaak word deur Clostridium novyi-infeksie by varke. Dit is moeilik om te ontleed hoe Clostridium novyi retrogradeer om die lewer te bereik en lewerskade veroorsaak.

Deur molekulêre biologie kan ons Afrika-varkpes en klassieke varkpes uitsluit. Bakteriese siektes wat akute dood by sôe kan veroorsaak, sluit in erysipelas, Actinobacillus pleuropneumoniae en Clostridium novyi. Bakteriese siektes vertoon egter ook verskillende indringingsplekke en skade-eienskappe; Actinobacillus pleuropneumoniae veroorsaak byvoorbeeld nie net akute splenitis nie, maar nog belangriker, nekrotiserende hemorragiese longontsteking. Streptococcus suis veroorsaak uitgebreide velletsels. Die growwe patologie van die lewer dui 'n spesifieke rigting aan; skuimige lewer is tipies 'n kenmerkende letsel van Clostridium novyi by varke. Verdere mikroskopiese ondersoek bevestig Clostridium novyi as die oorsaak van akute dood by sôe. Bakteriële kultuur identifikasie resultate bevestig Clostridium novyi.

In hierdie geval kan verskeie metodes buigsaam toegepas word, soos lewersmere. Normaalweg behoort geen bakterieë in die lewer sigbaar te wees nie. Sodra bakterieë waargeneem word, en anatomiese letsels soos skuimagtige leweragtige veranderinge gesien word, kan daar afgelei word dat dit 'n klostridiale siekte is. Verdere verifikasie kan gedoen word deur HE-kleuring van lewerweefsel, wat talle staafvormige bakterieë openbaar. Bakteriese kultuur is nie nodig nie, want Clostridium novyi is een van die bakterieë wat die moeilikste is om te kweek.

Om die spesifieke skade-eienskappe en plekke van elke siekte te verstaan, is van kardinale belang. Byvoorbeeld, vark epidemiese diarreevirus val hoofsaaklik epiteelselle van die dunderm aan, en skade in ander organe soos die longe, hart of lewer is nie binne die omvang daarvan nie. Bakteriële indringing hang streng af van spesifieke weë; Clostridium tetani kan byvoorbeeld slegs deur diep besmette wonde met nekrotiese of suppuratiewe veranderinge besmet, terwyl ander roetes nie tot infeksie lei nie. Actinobacillus pleuropneumoniae-infeksies is meer geneig om in varkplase met griep en pseudo-hondsdolheid te voorkom, aangesien hierdie virusse die trageale epiteelselle makliker beskadig, wat dit makliker maak vir Actinobacillus pleuropneumoniae om die alveoli binne te dring en te vestig. Veeartse moet die orgaanspesifieke skade-eienskappe van elke siekte verstaan ​​en dan laboratoriumtoetsmetodes soos molekulêre biologie en mikrobiologie kombineer vir akkurate siektediagnose.