Αλλαγές στις συνθήκες του πυθμένα της λίμνης σε όλα τα στάδια υδατοκαλλιέργειας

Αλλαγές στις συνθήκες του πυθμένα της λίμνης σε όλα τα στάδια υδατοκαλλιέργειας

Είναι γνωστό ότι ο έλεγχος της ποιότητας του νερού είναι ζωτικής σημασίας στην υδατοκαλλιέργεια και η ποιότητα του νερού σχετίζεται στενά με την κατάσταση του πυθμένα της λίμνης. Η καλή ποιότητα του πυθμένα της λίμνης διευκολύνει την ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας. Αυτό το άρθρο θα επικεντρωθεί στις αλλαγές στις συνθήκες του πυθμένα της λίμνης σε διάφορα στάδια της διαδικασίας υδατοκαλλιέργειας και στα αντίστοιχα μέτρα.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υδατοκαλλιέργειας, ο πυθμένας της λίμνης υφίσταται τυπικά τέσσερις αλλαγές: οργάνωση, μείωση, τοξικότητα και οξίνιση.

Πρώιμο Στάδιο Υδατοκαλλιέργειας - Οργάνωση

Στα αρχικά στάδια της υδατοκαλλιέργειας, καθώς αυξάνεται η σίτιση, η συσσώρευση υπολειμμάτων, υπολειμμάτων τροφής και περιττωμάτων στον πυθμένα της λίμνης οδηγεί σε σταδιακή συσσώρευση οργανικής ύλης, μια διαδικασία γνωστή ως οργανοποίηση. Σε αυτό το στάδιο, τα επίπεδα οξυγόνου είναι σχετικά επαρκή. Ο κύριος στόχος είναι να αποσυντεθεί η λάσπη και τα περιττώματα στον πυθμένα της λίμνης, μετατρέποντάς τα σε ανόργανα άλατα και θρεπτικά συστατικά για την προώθηση της ανάπτυξης των φυκών και την αύξηση του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μικροβιακά στελέχη για να βοηθήσουν στην αποσύνθεση της λάσπης και των κοπράνων.

Μέσο Στάδιο Υδατοκαλλιέργειας—Μείωση

Καθώς η υδατοκαλλιέργεια προχωρά, ιδιαίτερα κατά την περίοδο αιχμής της σίτισης των υδρόβιων ζώων, η ποσότητα της τροφής συνεχίζει να αυξάνεται, με αποτέλεσμα τη σταδιακή συσσώρευση οργανικής ύλης στη λίμνη που υπερβαίνει την ικανότητα αυτοκαθαρισμού του υδατικού συστήματος. Μια μεγάλη ποσότητα οργανικών αποβλήτων υφίσταται αναερόβια αποσύνθεση στον πυθμένα, που οδηγεί σε μαύρο και δύσοσμο νερό και εισέρχεται στη φάση μείωσης όπου το νερό σταδιακά εξαντλείται από το οξυγόνο. Για παράδειγμα, το θειικό μετατρέπεται σε υδρόθειο και το άζωτο της αμμωνίας μετατρέπεται σε νιτρώδες. Το αποτέλεσμα της μείωσης είναι σημαντική μείωση του οξυγόνου στον πυθμένα της λίμνης, που οδηγεί σε υποξία της λίμνης. Σε αυτό το στάδιο, συνιστάται η χρήση οξειδωτικών παραγόντων για την τροποποίηση του πυθμένα, όπως η ένωση μονουπερθειικού καλίου και το υπερανθρακικό νάτριο. Αυτοί οι οξειδωτικοί παράγοντες μπορούν να οξειδώσουν τη λάσπη του πυθμένα της λίμνης, να μειώσουν την κατανάλωση οξυγόνου και να βελτιώσουν το δυναμικό οξείδωσης για την απομάκρυνση των προβλημάτων μαύρης και οσμής.

Τελευταίο μέσο στάδιο της υδατοκαλλιέργειας-τοξίκωση

Στο τέλος του μεσαίου σταδίου, η λίμνη παράγει σημαντική ποσότητα τοξικών ουσιών, όπως υδρόθειο, αμμωνιακό άζωτο, νιτρώδες άλας και μεθάνιο. Ειδικά το υδρόθειο και τα νιτρώδη μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστικές δυσκολίες ή ακόμα και ασφυξία στα ψάρια, τις γαρίδες και τα καβούρια. Επομένως, όταν τα επίπεδα νιτρωδών και αζώτου αμμωνίας είναι αυξημένα, συνιστάται η χρήση αποτοξινωτικών παραγόντων για την εξουδετέρωση αυτών των τοξικών ουσιών.

Τελευταίο Στάδιο Υδατοκαλλιέργειας - Οξίνιση

Στο τελευταίο στάδιο της υδατοκαλλιέργειας, ο πυθμένας της λίμνης γίνεται όξινος λόγω της αναερόβιας ζύμωσης μεγάλων ποσοτήτων οργανικής ύλης, με αποτέλεσμα χαμηλότερο pH και αυξημένη τοξικότητα του υδρόθειου. Σε αυτό το στάδιο, ο ασβέστης μπορεί να εφαρμοστεί στις περιοχές με τη μεγαλύτερη συσσωρευμένη λάσπη για να εξουδετερώσει την οξύτητα του πυθμένα της λίμνης, να αυξήσει το pH και να μειώσει την τοξικότητα του υδρόθειου.