تغییرات در شرایط کف حوضچه در طول مراحل آبزی پروری

تغییرات در شرایط کف حوضچه در طول مراحل آبزی پروری

به خوبی شناخته شده است که کنترل کیفیت آب در آبزی پروری بسیار مهم است و کیفیت آب ارتباط نزدیکی با وضعیت کف استخر دارد. کیفیت خوب کف استخر توسعه آبزی پروری را تسهیل می کند. این مقاله بر روی تغییرات شرایط کف استخر در مراحل مختلف فرآیند آبزی پروری و اقدامات مربوطه تمرکز خواهد کرد.

در طول فرآیند آبزی پروری، کف حوضچه معمولاً چهار تغییر را تجربه می کند: سازمانی شدن، کاهش، سمی شدن و اسیدی شدن.

مرحله اولیه آبزی پروری - سازماندهی

در مراحل اولیه آبزی پروری، با افزایش تغذیه، انباشت زباله ها، خوراک باقیمانده و مدفوع در کف استخر منجر به تجمع تدریجی مواد آلی می شود، فرآیندی که به نام ارگانیک شدن شناخته می شود. در این مرحله، سطح اکسیژن نسبتاً کافی است. هدف اصلی تجزیه لجن و مدفوع در کف استخر، تبدیل آنها به نمک های معدنی و مواد مغذی برای رشد جلبک ها و افزایش اکسیژن محلول در آب است. می توان از سویه های میکروبی برای کمک به تجزیه لجن و مدفوع استفاده کرد.

مرحله میانی آبزی پروری-کاهش

با پیشرفت آبزی پروری، به ویژه در طول دوره اوج تغذیه آبزیان، مقدار خوراک همچنان افزایش می یابد، که منجر به تجمع تدریجی مواد آلی در حوضچه می شود که بیش از ظرفیت خود تصفیه بدن آب است. مقدار زیادی از ضایعات آلی در قسمت پایین تحت تجزیه بی هوازی قرار می گیرد که منجر به آب سیاه و بدبو می شود و وارد فاز کاهش می شود که در آن آب به تدریج از نظر اکسیژن تخلیه می شود. به عنوان مثال، سولفات به سولفید هیدروژن تبدیل می شود و نیتروژن آمونیاکی به نیتریت تبدیل می شود. نتیجه کاهش، کاهش قابل توجه اکسیژن در کف استخر است که منجر به هیپوکسی حوضچه می شود. در این مرحله توصیه می شود از عوامل اکسید کننده برای اصلاح کف مانند ترکیب مونوپرسولفات پتاسیم و پرکربنات سدیم استفاده شود. این عوامل اکسید کننده می توانند لجن کف حوضچه را اکسید کنند، مصرف اکسیژن را کاهش دهند و پتانسیل اکسیداسیون را برای رفع مشکلات سیاهی و بو بهبود بخشند.

اواخر مرحله میانی آبزی پروری - مسمومیت

در اواخر مرحله میانی، حوضچه مقدار قابل توجهی مواد سمی از جمله سولفید هیدروژن، نیتروژن آمونیاکی، نیتریت و متان تولید می کند. به خصوص سولفید هیدروژن و نیتریت می تواند باعث مشکلات تنفسی یا حتی خفگی در ماهی، میگو و خرچنگ شود. بنابراین، زمانی که سطوح نیتروژن نیتریت و آمونیاک افزایش می یابد، توصیه می شود از عوامل سم زدایی برای خنثی کردن این مواد سمی استفاده شود.

مرحله آخر آبزی پروری - اسیدی شدن

در مرحله آخر آبزی پروری، کف استخر به دلیل تخمیر بی هوازی مقادیر زیادی از مواد آلی اسیدی می شود و در نتیجه pH کاهش یافته و سمیت سولفید هیدروژن افزایش می یابد. در این مرحله، آهک را می توان در مناطقی که بیشترین لجن انباشته شده را برای خنثی کردن اسیدیته کف استخر، افزایش pH و کاهش سمیت سولفید هیدروژن اعمال کرد.