Zmiany stanu dna stawu na wszystkich etapach akwakultury

Zmiany stanu dna stawu na wszystkich etapach akwakultury

Powszechnie wiadomo, że kontrola jakości wody w akwakulturze ma kluczowe znaczenie, a jakość wody jest ściśle powiązana ze stanem dna stawu. Dobra jakość dna stawów sprzyja rozwojowi akwakultury. W tym artykule skupimy się na zmianach warunków dna stawów na różnych etapach procesu akwakultury i odpowiadających im środkach.

Podczas procesu akwakultury dno stawu ulega zazwyczaj czterem zmianom: organizacji, redukcji, zatruciu i zakwaszeniu.

Wczesny etap akwakultury — organizacja

Na wczesnych etapach akwakultury, w miarę zwiększania się żerowania, gromadzenie się resztek, resztek paszy i odchodów na dnie stawu prowadzi do stopniowego gromadzenia się materii organicznej, co jest procesem znanym jako organizacja. Na tym etapie poziom tlenu jest stosunkowo wystarczający. Głównym celem jest rozkład osadu i odchodów na dnie stawu, przekształcenie ich w sole nieorganiczne i składniki odżywcze, które sprzyjają wzrostowi glonów i zwiększają zawartość rozpuszczonego tlenu w wodzie. Do rozkładu osadu i kału można wykorzystać szczepy drobnoustrojów.

Środkowy etap akwakultury — redukcja

W miarę postępu akwakultury, zwłaszcza w szczytowym okresie żerowania zwierząt wodnych, ilość paszy stale rośnie, co powoduje stopniowe gromadzenie się materii organicznej w stawie, które przekracza zdolność samooczyszczania zbiornika wodnego. Duża ilość odpadów organicznych ulega rozkładowi beztlenowemu na dnie, w wyniku czego powstaje czarna i cuchnąca woda, która wchodzi w fazę redukcji, w której woda stopniowo traci tlen. Na przykład siarczan przekształca się w siarkowodór, a azot amonowy w azotyn. Skutkiem redukcji jest znaczne ubytek tlenu na dnie stawu, co prowadzi do niedotlenienia stawu. Na tym etapie do modyfikacji dennej zaleca się zastosowanie utleniaczy, takich jak mononadsiarczan potasu i nadwęglan sodu. Te środki utleniające mogą utleniać osad denny w stawie, zmniejszać zużycie tlenu i poprawiać potencjał utleniania, aby usunąć problemy z czernią i nieprzyjemnym zapachem.

Późny środkowy etap akwakultury — zatrucie

W późnej fazie środkowej staw wytwarza znaczną ilość substancji toksycznych, w tym siarkowodór, azot amonowy, azotyny i metan. Zwłaszcza siarkowodór i azotyny mogą powodować trudności w oddychaniu, a nawet uduszenie u ryb, krewetek i krabów. Dlatego też, gdy poziom azotynów i amoniaku jest podwyższony, zaleca się stosowanie środków detoksykujących w celu zneutralizowania tych toksycznych substancji.

Późny etap akwakultury – zakwaszenie

Na późnym etapie akwakultury dno stawu staje się kwaśne w wyniku beztlenowej fermentacji dużych ilości materii organicznej, co powoduje obniżenie pH i zwiększoną toksyczność siarkowodoru. Na tym etapie w miejsca, w których gromadzi się najwięcej osadów, można zastosować wapno, aby zneutralizować kwasowość dna stawu, podnieść pH i zmniejszyć toksyczność siarkowodoru.