Środki ostrożności dotyczące stosowania siarczanu miedzi w akwakulturze

Roztwór siarczanu miedzi ma silne właściwości bakteriobójcze i jest powszechnie stosowany do kąpieli ryb, dezynfekcji narzędzi połowowych (takich jak miejsca żerowania) oraz zapobiegania i leczenia chorób ryb. Jednakże ze względu na brak zrozumienia naukowego zastosowania siarczanu miedzi wśród niektórych praktyków akwakultury, wskaźnik wyleczeń chorób ryb jest niski i mogą zdarzać się wypadki związane z przyjmowaniem leków, prowadzące do poważnych strat. W tym artykule skupiono się na środkach ostrożności związanych ze stosowaniem siarczanu miedzi w akwakulturze.

1. Dokładny pomiar powierzchni zbiornika wodnego

Ogólnie rzecz biorąc, gdy stężenie siarczanu miedzi jest mniejsze niż 0,2 grama na metr sześcienny, jest on nieskuteczny przeciwko pasożytom ryb; jeśli jednak stężenie przekracza 1 gram na metr sześcienny, może to spowodować zatrucie i śmierć ryb. Dlatego przy stosowaniu siarczanu miedzi istotne jest dokładne zmierzenie powierzchni zbiornika wodnego i dokładne obliczenie dawki.

2.Środki ostrożności dotyczące leków

(1) Siarczan miedzi jest łatwo rozpuszczalny w wodzie, ale jego rozpuszczalność w zimnej wodzie jest słaba, dlatego należy go rozpuścić w ciepłej wodzie. Jednakże temperatura wody nie powinna przekraczać 60°C, ponieważ wyższa temperatura może spowodować utratę skuteczności siarczanu miedzi.

(2) Lek należy podawać rano w słoneczne dni i nie należy go stosować bezpośrednio po rozsypaniu mleka sojowego w stawie.

(3) W przypadku stosowania w połączeniu, siarczan miedzi powinien być połączony z siarczanem żelazawym. Siarczan żelazawy może zwiększać przepuszczalność i działanie ściągające leku. Sam siarczan miedzi lub siarczan żelazawy nie jest w stanie skutecznie zabić pasożytów. Stężenie połączonego roztworu powinno wynosić 0,7 grama na metr sześcienny, przy stosunku siarczanu miedzi do siarczanu żelazawego wynoszącego 5:2, tj. 0,5 grama na metr sześcienny siarczanu miedzi i 0,2 grama na metr sześcienny siarczanu żelazawego.

(4) Zapobieganie wyczerpaniu się tlenu: Podczas stosowania siarczanu miedzi do zabijania glonów rozkład martwych glonów może pochłonąć dużą ilość tlenu, co może prowadzić do wyczerpania tlenu w stawie. Dlatego po podaniu leku konieczne jest ścisłe monitorowanie. Jeżeli ryby wykazują oznaki uduszenia lub inne nieprawidłowości, należy podjąć natychmiastowe działania, takie jak dodanie świeżej wody lub użycie sprzętu do natleniania.

(5) Leki celowane: Siarczan miedzi można stosować do zapobiegania i leczenia chorób ryb wywoływanych przez niektóre glony, takich jak infekcje wywołane przez Hematodinium spp. i glony nitkowate (np. Spirogyra), a także infekcje Ichthyophthirius multifiliis, orzęsków i rozwielitek. Jednak nie wszystkie choroby wywołane przez glony i pasożyty można leczyć siarczanem miedzi. Na przykład siarczanu miedzi nie należy stosować w przypadku infekcji Ichthyophthirius, ponieważ może to nie zabić pasożyta, a nawet spowodować jego proliferację. W stawach dotkniętych infekcjami wywołanymi przez Hematodinium siarczan miedzi może zwiększać kwasowość wody, stymulować rozwój glonów i pogarszać jej stan.

3. Zakazy stosowania siarczanu miedzi

(1) Należy unikać stosowania siarczanu miedzi w przypadku ryb bez łusek, ponieważ są one wrażliwe na ten związek.

(2) Najlepiej nie stosować siarczanu miedzi podczas gorącej i wilgotnej pogody, ponieważ jego toksyczność jest ściśle związana z temperaturą wody – im wyższa temperatura wody, tym silniejsza toksyczność.

(3) Gdy woda jest uboga i ma dużą przezroczystość, należy odpowiednio zmniejszyć dawkę siarczanu miedzi, ponieważ jego toksyczność jest większa w wodzie o niskiej zawartości substancji organicznych.

(4) Jeśli do zniszczenia dużych ilości sinic stosuje się siarczan miedzi, nie należy stosować go w całości na raz. Zamiast tego nakładaj go w małych ilościach kilka razy, ponieważ szybki rozkład dużych ilości glonów może poważnie pogorszyć jakość wody, a nawet doprowadzić do wyczerpania się tlenu lub zatrucia.