การเปลี่ยนแปลงสภาพก้นบ่อตลอดขั้นตอนการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

การเปลี่ยนแปลงสภาพก้นบ่อตลอดขั้นตอนการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

เป็นที่ทราบกันดีว่าการควบคุมคุณภาพน้ำมีความสำคัญอย่างยิ่งในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ และคุณภาพน้ำมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับสภาพก้นบ่อ คุณภาพก้นบ่อที่ดีช่วยอำนวยความสะดวกในการพัฒนาการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ บทความนี้จะเน้นไปที่การเปลี่ยนแปลงสภาพก้นบ่อในขั้นตอนต่างๆ ของกระบวนการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและมาตรการที่เกี่ยวข้อง

ในระหว่างกระบวนการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ โดยทั่วไปก้นบ่อจะมีการเปลี่ยนแปลงสี่ประการ: การทำให้เป็นอินทรีย์ การลดลง การเป็นพิษ และการทำให้เป็นกรด

ระยะเริ่มแรกของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ—การจัดระบบ

ในช่วงแรกของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เมื่อปริมาณอาหารเพิ่มขึ้น การสะสมของเศษอาหาร เศษอาหาร และอุจจาระที่ก้นบ่อจะนำไปสู่การสะสมของสารอินทรีย์อย่างค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่าการทำให้เป็นอินทรีย์ ในระยะนี้ระดับออกซิเจนค่อนข้างเพียงพอ เป้าหมายหลักคือการย่อยสลายตะกอนและอุจจาระที่ก้นบ่อ เปลี่ยนให้เป็นเกลืออนินทรีย์และสารอาหารเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของสาหร่าย และเพิ่มออกซิเจนที่ละลายในน้ำ สายพันธุ์จุลินทรีย์สามารถใช้เพื่อช่วยย่อยสลายตะกอนและอุจจาระได้

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำระยะกลาง—การลดลง

ในขณะที่การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำดำเนินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงระยะเวลาการให้อาหารสูงสุดของสัตว์น้ำ ปริมาณอาหารยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้อินทรียวัตถุสะสมในบ่ออย่างค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งเกินความสามารถในการทำให้บริสุทธิ์ด้วยตนเองของแหล่งน้ำ ขยะอินทรีย์จำนวนมากผ่านการสลายตัวแบบไม่ใช้ออกซิเจนที่ด้านล่าง ทำให้เกิดน้ำสีดำและมีกลิ่นเหม็น และเข้าสู่ระยะการลดลงซึ่งน้ำจะค่อยๆ สูญเสียออกซิเจน ตัวอย่างเช่น ซัลเฟตเปลี่ยนเป็นไฮโดรเจนซัลไฟด์ และแอมโมเนียไนโตรเจนจะเปลี่ยนเป็นไนไตรท์ ผลของการลดลงคือการสูญเสียออกซิเจนอย่างมีนัยสำคัญที่ก้นบ่อ ทำให้เกิดภาวะขาดออกซิเจน ในขั้นตอนนี้ ขอแนะนำให้ใช้สารออกซิไดซ์เพื่อการปรับเปลี่ยนด้านล่าง เช่น สารประกอบโพแทสเซียมโมโนเพอร์ซัลเฟตและโซเดียมเปอร์คาร์บอเนต สารออกซิไดซ์เหล่านี้สามารถออกซิไดซ์ตะกอนก้นบ่อ ลดการใช้ออกซิเจน และปรับปรุงศักยภาพในการเกิดออกซิเดชันเพื่อขจัดปัญหาสีดำและกลิ่น

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำระยะกลางตอนปลาย—ความเป็นพิษ

ในช่วงปลายระยะกลาง บ่อน้ำจะก่อให้เกิดสารพิษจำนวนมาก รวมถึงไฮโดรเจนซัลไฟด์ แอมโมเนียไนโตรเจน ไนไตรท์ และมีเทน โดยเฉพาะไฮโดรเจนซัลไฟด์และไนไตรต์อาจทำให้ระบบหายใจลำบากหรือแม้กระทั่งหายใจไม่ออกในปลา กุ้ง และปู ดังนั้นเมื่อระดับไนไตรต์และแอมโมเนียไนโตรเจนเพิ่มขึ้น ขอแนะนำให้ใช้สารล้างพิษเพื่อทำให้สารพิษเหล่านี้เป็นกลาง

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำระยะสุดท้าย—การทำให้เป็นกรด

ในช่วงปลายของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ก้นบ่อจะกลายเป็นกรดเนื่องจากการหมักแบบไม่ใช้ออกซิเจนของอินทรียวัตถุจำนวนมาก ส่งผลให้ค่า pH ลดลงและความเป็นพิษของไฮโดรเจนซัลไฟด์เพิ่มขึ้น ในขั้นตอนนี้ สามารถทาปูนขาวในบริเวณที่มีตะกอนสะสมมากที่สุด เพื่อทำให้ความเป็นกรดของก้นบ่อเป็นกลาง เพิ่มค่า pH และลดความเป็นพิษของไฮโดรเจนซัลไฟด์